به نقل از «خبرآنلاین»

این موجودات موزی ریز ،زمین را نابود می کنند!

تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۳۵۷۲

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در طبیعت، موریانه‌های چوب‌خوار، نقش پررنگی را در اکوسیستم‌های مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری ایفا می‌کنند. آنها با تغذیه کردن از چوب‌ها، به بازیافت مواد مغذی ضروری و بازگرداندن آنها به خاک کمک کرده و کربن را به اتمسفر باز می‌گردانند. در تحقیقات جدید، برای اولین بار مشخص شده که موریانه‌ها چقدر گرما را دوست دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در نتایج به دست آمده مشخص شده که موریانه‌ها در شرایط گرم‌تر آب و هوایی، چوب‌های خشک را سریعتر می‌خورند؛ مثلا یک موریانه در فضایی با دمای سی درجه سانتیگراد، چوب را هفت برابر سریع‌تر از فضایی با دمای ۲۰ درجه سانتی‌گراد، می‌خورد.

بیشتر بخوانید: تصاویر | این شاسی بلند جذاب گزینه مناسبی برای ایران است؟ ابزار جذاب گوگل برای حفظ حریم شخصی عکس | یکی از عجیب‌ترین تانک‌های تاریخ؛ غول سنگین وزن ۵۲ تنی کدهای مخفی و جالب گوشی‌های اندرویدی

نتایج این تحقیق به علاوه به نقش گسترده موریانه‌ها در ده‌های آتی اشاره کرده؛ چرا که تغییرات آب و هوایی زیستگاه بالقوه آنها در سراسر کره زمین را افزایش خواهد داد و این به نوبه خود، به منزله آزاد شدن کربن بیشتری در جو است که در چوب‌های مرده و خشک ذخیره شده بود.

چوب‌های خشک در چرخه جهانی کربن

درختان نقشی محوری و اساسی در چرخه جهانی کربن ایفا می‌کنند. آنها دی‌اکسید کربن را از طریق فتوسنتز از اتمسفر جذب کرده و تقریبا نیمی از این کربن در توده گیاهی جدید گنجانده می‌شود. در حالی که اکثر درختان هرساله رشد کند و آرامی از نظر ارتفاع و قطر دارند، بخش کوچکی از آنها نیز می‌میرند و این بخش‌های مرده به‌عنوان چوب خشک باقی می‌مانند. این کربن انباشته می‌شود تا اینکه این چوب‌های خشک سوزانده شده یا توسط میکروب‌ها (قارچ یا باکتری‌ها) یا حشراتی مثل موریانه‌ها مصرف شده، تجزیه و یا از بین برود.

اگر ذخیره چوب‌های مرده و خشک سریعا مصرف شود، کربن ذخیره شده در آنها سریعا آزاد شده و به اتمسفر باز می‌گردد ولی اگر روند پوسیدگی کند باشد، حجم این چوب‌های مرده افزایش خواهد یافت و تجمع دی‌اکسید کربن و متان در اتمسفر کند خواهد شد.

به همین دلیل، درک پویایی جامعه ارگانیسم‌هایی که چوب‌های خشک و مرده را تجزیه می‌کنند،حیاتی است؛ چرا که می‌تواند به محققان در پیش‌بینی تاثیرات تغییرات آب و هوایی برروی کربن ذخیره شده در اکوسیستم‌های خشکی کمک زیادی کند.

این موضوع مهمی است؛ چرا که آزاد شدن کربن چوب‌های مرده و خشک در اتمسفر، می‌تواند سرعت تغییرات آب و هوایی را افزایش دهد و ذخیره کردن و نگهداری طولانی‌تر این کربن، می‌تواند روند تغییرات آب و هوایی را کند نماید.

سرعت موریانه‌ها در خوردن چوب‌های خشک

دانشمندان به طور کلی شرایطی که برای میکروب‌ها در مصرف چوب‌های خشک مناسب و مثبت است را درک می‌کنند. ما می‌دانیم که فعالیت این میکروب‌ها معمولا با هر ۱۰ درجه سانتیگراد افزایش دما، دوبرابر می‌شود. تجزیه میکروبی چوب‌های مرده معمولا در محیط‌های مرطوب با سرعت بیشتری انجام می‌گیرد.

از سوی دیگر، دانشمندان اطلاعات کمی درباره توزیع جهانی موریانه‌های چوبخوار و چگونگی واکنش این توزیع در شرایط مختلف آب و هوایی و میزان رطوبت در بخش‌های مختلف دنیا داشتند و برای درک بهتر این موضوع، اول پروتکلی برای ارزیابی میزان مصرف چوب‌های مرده توسط موریانه‌ها توسعه داده شد و در یک اکوسیستم ساوانا (گرم دشت) و یک اکوسیستم جنگل‌های بارانی در شمال شرقی کوئینزلند آزمایش‌ها آغاز شد.

شیوه کاری شامل قراردادن یک سری بلوک‌های چوبی مشبک بر روی سطح خاک در مکان‌های مختلف بود. نیمی از این بلوک‌ها، سوراخ‌های ریزی برروی شبکه‌هایشان داشتند که بدین ترتیب امکان دسترسی به چوب برای موریانه‌ها فراهم بود. نیم دیگر بلوک‌ها، سوراخی نداشتند و تنها میکروب‌ها می‌توانستند از طریق شبکه‌ها به بلوک‌های چوبی دسترسی پیدا کنند.

هر شش ماه این بلوک‌های چوب جمع‌آوری می‌شد. محققان متوجه شدند که بلوک‌های مشبک سوراخ شده (برای دسترسی موریانه‌ها)، سریع‌تر از دیگر بلوک‌ها، تجزیه شده‌اند. این بدان معناست که سهم موریانه‌ها در پوسیدگی و تجزیه چوب‌ها قابل توجه و بالا بود.

نتایج تحقیقات در کوئینزلند گویای این مطلب بود، ولی مشخص نبود که موریانه‌ها در مناطق دیگر چه می‌توانند بکنند. گام بعدی تماس با همکارانی بود که می‌توانستند در نقاط مختلف جهان، آزمایش بلوک چوبی را در سایت‌های مطالعاتی خود قرار دهند و آنها مشتاقانه به این پروژه تحقیقاتی پیوستند.

در نهایت بیش از ۱۰۰ همکار در بیش از ۱۳۰ سایت تحقیقاتی در زیستگاه‌های مختلفی از شش قاره دنیا به این پروژه پیوستند. این پوشش گسترده تحقیقاتی امکان ارزیابی را فراهم کرد که چطور میزان مصرف چوب توسط موریانه‌ها با فاکتورهای آب و هوایی از جمله دمای سالانه و میزان بارش‌ها تغییر می‌کند.

موریانه‌ها شیفته گرما هستند و نه باران

در بلوک‌های چوبی‌ای که تنها قابل دسترس توسط میکروب‌ها بودند، آنچه دانشمندان تا پیش از این می‌دانستند، تائید شد: نرخ پوسیدگی و تجزیه در ازای هر ده درجه سانتی‌گراد افزایش دمای سالانه، تقریبا دوبرابر می‌شود و نرخ پوسیدگی و تجزیه زمانی که سایت‌های تحقیقاتی میزان بارش سالانه بیشتری داشتند (از جمله در جنگل‌های بارانی کوئینزلند) افزایش یافت.

در بلوک‌های چوبی که موریانه‌ها به آن نفوذ کرده بودند، رابطه بین سرعت پوسیدگی و دمای هوا تنگاتنگ‌تر بود و عموما چوب‌های خشک در سایت‌هایی که دمای هوا ۱۰ درجه گرم‌تر از سایر سایت‌ها بود، تقریبا هفت برابر سریع‌تر تجزیه می‌شدند.

تجزیه و تحلیل‌ها به علاوه نشان داد که تغذیه موریانه‌ها از بلوک‌های چوبی در مناطق گرم با میزان بارندگی سالانه کم تا متوسط، بیشتر از سایر مناطق بود. مثلا تجزیه بلوک چوبی توسط موریانه‌ها در یک بیابان نیمه‌گرمسیری در آفریقای‌جنوبی پنج بار سریع‌تر از یک جنگل بارانی استوایی در پورتوریکو بود.

این شاید بدین دلیل باشد که موریانه‌ها درخاکریزهای امن، می‌توانند در زمان‌های خشک، در اعماق خاک به آب دسترسی پیدا کننند ولی درشرایط بارانی و با غرقاب شدن، فعالیت آنها برای جستجوی چوب‌های مرده وخشک محدود خواهد شد.

موریانه‌ها و تغییرات آب و هوایی

نتایج تحقیقات در مدلی ترکیب شد تا به پیش‌بینی نحوه مصرف چوب‌های مرده و خشک توسط موریانه‌ها در سطح جهانی در واکنش به تغییرات آب و هوایی بپردازد. در دهه‌های پیش‌رو، پیش‌بینی می‌شود که فعالیت‌های موریانه‌ها افزایش بیابد؛ چرا که پیش‌بینی‌های تغییرات آب و هوایی حاکی از آن است که زیستگاه مناسب برای موریانه‌ها در شمال و جنوب خط استوا گسترش خواهد یافت.

این بدان معناست که چرخه کربن سرعت خواهد گرفت و دی‌اکسید کربن مشخص توسط درختان به اتمسفر بازخواهد گشت و این می‌تواند ذخیره کربن در این اکوسیستم‌ها را محدود کند. کاهش میزان کربن ذخیره شده در خشکی، می‌تواند چرخه‌ای را ایجاد کند که سرعت تغییرات آب و هوایی را افزایش می‌دهد.

ما مدتهاست می‌دانیم که تغییرات آب و هوایی ایجاد شده توسط انسان‌ها، شاید برنده‌های محدودی داشته باشد ولی بازنده‌های زیادی را به جای خواهد گذاشت. در این میان به نظر می‌رسد که موریانه‌ها، یکی از برنده‌های تغییرات آب و هوایی باشند و در زیستگاه اصلی خود، گسترش جهانی حیرت‌آوری را تجربه خواهند کرد.

۵۸۵۸

کد خبر 1678768

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: گرمایش جهانی حیات وحش زمین تغییرات آب و هوایی توسط موریانه ها بلوک های چوبی موریانه ها موریانه ها چوب های خشک میکروب ها ذخیره شده پیش بینی مصرف چوب بلوک ها سریع تر سایت ها چوب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۳۵۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتشاردهندگان ۸۰ درصد گازهای گلخانه‌ای جهان معرفی شدند/ آمریکا در صدر

طبق نتایج یک بررسی جدید، از زمان اجرای موافقت‌نامه اقلیمی پاریس در سال ۲۰۱۶، ۵۷ شرکت تولیدکننده نفت، گاز، زغال‌سنگ و سیمان به‌طور مستقیم در ایجاد ۸۰درصد انتشار جهانی دی‌اکسید کربن بخش انرژی فسیلی نقش داشته‌اند. این گروه قدرتمند شامل شرکت‌های دولتی و شرکت‌های سهامی چندملیتی است.

به گزارش شانا به نقل از هفته‌نامه بررسی تحولات بین‌المللی انرژی و تغییر اقلیم مدیریت کل امور اوپک و روابط با مجامع انرژی، بر اساس مطالعه مؤسسه «کربن مجرز دیتابیس» (Carbon Majors Database) اگرچه دولت‌ها در سال ۲۰۱۵ طی موافقت‌نامه پاریس متعهد شدند گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند، اما بیشتر تولیدکنندگان بزرگ جهان تولید سوخت‌های فسیلی و انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با آن را طی هفت سال پس از اجرایی‌ شدن موافقت‌نامه اقلیمی در سال ۲۰۱۶ در مقایسه با هفت سال پیش از آن افزایش داده‌اند.

در پایگاه‌ داده‌های مؤسسه یادشده، اطلاعات ۱۲۲ شرکت از بزرگ‌ترین انتشاردهندگان تاریخی جهان جمع‌آوری شده است. با بررسی اطلاعات این شرکت‌ها، محققان دریافتند ۶۵ درصد شرکت‌های دولتی و ۵۵ درصد شرکت‌های بخش خصوصی تولید سوخت فسیلی خود را در هفت سال اخیر افزایش داده‌اند.

از میان این شرکت‌ها، بزرگ‌ترین انتشاردهنده گازهای گلخانه‌ای شرکت اکسون موبیل ایالات‌متحده است که در طول هفت سال گذشته با انتشار ۳.۶ گیگاتن دی‌اکسید کربن، ۱.۴ درصد کل انتشار جهانی را به خود اختصاص داده است.

شرکت‌های شل، بی‌پی، شورون و توتال‌انرژی هرکدام با سهم حدود یک درصد انتشار جهانی در رتبه‌های بعدی قرار داشتند. با این‌ حال، بارزترین روند افزایش انتشار طی هفت سال اخیر، مربوط به رشد فزاینده انتشار شرکت‌های دولتی و غیردولتی، به‌ویژه در بخش زغال‌سنگ آسیا است.

تحقیقات پایگاه‌ داده‌های Carbon Majors از این نظر مهم است که با تخصیص انتشار کربن به شرکت‌هایی که از استخراج و تولید سوخت‌های فسیلی سود می‌برند، به‌ جای افرادی که بعدها آنها را سوزانده و کربن آن را به جو تخلیه می‌کنند، به تغییر روایت درباره مسئولیت بحران اقلیمی کمک می‌کند.

ریچارد هید، بنیانگذار مؤسسه «کربن مجرز دیتابیس» گفت: این برای شرکت‌ها از نظر اخلاقی مذموم است که به توسعه اکتشاف و تولید سوخت‌های کربنی با علم به مضر بودن محصولاتشان برای چند دهه ادامه داده‌اند.

وی تأکید کرد: مصرف‌کنندگان را سرزنش نکنید، زیرا به‌دلیل تصرف دولت توسط شرکت‌های نفت و گاز، آنها مجبور به مصرف نفت و گاز شده‌اند.

اطلاعات پایگاه‌ داده‌های یادشده که سال ۲۰۱۳ ایجاد شده است، شامل مقایسه روند انتشار بلندمدت دی‌اکسید کربن از انواع سوخت‌های فسیلی از سال ۱۸۵۴ است و روند انتشار اخیر را از زمان اجرای موافقت‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۶ شامل می‌شود.

روند تاریخی انتشار ۱۲۲ نهاد مورد بررسی از آغاز انقلاب صنعتی (از سال ۱۷۵۱) تاکنون به ۱۴۲۱ گیگاتن معادل دی‌اکسید کربن می‌رسد. این نهادها که ۷۲ درصد از انتشار ناشی از سوخت فسیلی و سیمان را به خود اختصاص می‌دهند، شامل ۷۵ شرکت خصوصی، ۳۶ شرکت دولتی، ۱۱ دولت، ۸۲ واحد تولید نفت، ۸۱ واحد گاز، ۴۹ واحد زغال‌سنگ و ۶ کارخانه سیمان می‌شود.

از منظر رتبه جهانی انتشار تاریخی، تولید زغال‌سنگ بخش دولتی چین با سهم ۱۴ درصد در انتشار تاریخی دی‌اکسید کربن، با فاصله زیاد بیشترین سهم را دارد. به‌طوری‌ که انتشار این بخش، بیش از دو برابر انتشار اتحاد جماهیر شوروی سابق است که در رتبه دوم قرار دارد و بیش از سه برابر بیشتر از انتشار شرکت نفت سعودی آرامکوست که در رتبه سوم قرار دارد.

در این رتبه‌بندی شرکت‌های بزرگ نفت آمریکایی شورون (۳ درصد) و اکسون موبیل (۲.۸ درصد) در رتبه‌های چهارم و پنجم قرار دارند و پس از آنها، شرکت‌ ملی نفت ایران و گازپروم روسیه در رتبه‌های ششم و هفتم هستند. پس از آنها، دو شرکت اروپایی بی‌پی و شل هرکدام با سهم بیش از ۲ درصد قرار دارند. رتبه دهم این فهرست متعلق به شرکت زغال‌سنگ هند (Coal India) است.

ظهور آسیا در قرن بیست‌ویکم زمانی به‌عنوان یکی از مناطق مؤثر در انتشار جهانی کربن آشکار می‌شود که سوابق تاریخی با داده‌های دوره هفت ساله ۲۰۲۲-۲۰۱۶ مقایسه شود. در این دوره، سهم زغال‌سنگ چین به بیش از یک‌چهارم کل انتشار دی‌اکسید کربن افزایش‌ یافته است، همچنین سهم شرکت آرامکوی عربستان سعودی به حدود ۵‌درصد می‌رسد. در واقع ۱۰ شرکت برتر انتشاردهنده کربن در این دوره هفت سال اخیر نهادهای دولتی چین و روسیه به همراه کشورهای هند و ایران هستند. انتشار شرکت‌های سرمایه‌دار غربی به غیر از شرکت اکسون موبیل که با سهم ۱.۴ درصد در رتبه یازدهم قرار دارد، به نیمی از میانگین تاریخی خود نمی‌رسند.

ممکن است در آینده تصویر انتشار جهانی و سهم کشورها دوباره تغییر کند. ایالات‌متحده بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت و گاز جهان است. جو بایدن رئیس‌جمهوری آمریکا به چند پروژه اکتشافی جدید مجوز اعطا کرده است. کشورهای حوزه خلیج‌فارس نیز در حال برنامه‌ریزی برای افزایش تولید نفت و گاز خود هستند.

هم‌اکنون شرکت‌های نفتی بزرگ اکسون موبیل، شورون، بی‌پی و شل همگی دارای اهداف خالص انتشار هستند، اگرچه تعاریف آنها از این هدف و روش‌های دستیابی به آن متفاوت است. بسیاری از شرکت‌های موجود در این فهرست سرمایه‌گذاری‌هایی در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر انجام داده‌اند. با این حال تحلیل تازه نشان می‌دهد بیشتر شرکت‌های نفتی تولید خود را پس از موافقت‌نامه پاریس افزایش داده‌اند.

ریچارد هید، بنیانگذار مؤسسه «کربن مجرز دیتابیس» استدلال می‌کند که تولیدکنندگان سوخت فسیلی موظف‌اند  آسیب‌هایی را که به اقلیم وارد کرده‌اند، بپردازند.

وی به پیشنهاد میا موتلی، نخست‌وزیر کشور جزیره‌ای باربادوس، درباره شرکت‌های نفت و گاز اشاره می‌کند که حداقل ۱۰ سنت به ازای هر دلار درآمد نفتی به صندوق ضرر و زیان (Loss&Damage) کمک کنند.